Masal

Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Ülkenin birinde
Yedi tepeli, cennet kadar güzel
Bir yer varmış.
Bu yer gündüzleri cana can katar,
Geceleri sevdalılarına mutluluk saçarmış.

Gün olmuş devran dönmüş,
Ülkenin bir bucağından bir kızın
Diğer bucağından bir oğlancığın yolları
Düşmüş bu efsunlu kente.


Yollar mı onları karşılaştırmış
Yedi tepeli kent mi bilinmez,
Gencin gönlü kızcağıza takılmış.
Ne gidip dökebilirmiş derdini kıza,
Ne de aklından atabilirmiş.

Gün gelmiş içindeki yara,
Büyümüş de büyümüş.
Sonun da içi içine sığmaz olmuş
Derdin söylemek mi lazım
İçine gömmek mi bilemezmiş

Bakmış olacağı yok
Sevdiğinin karşısına dikilmiş
“Seni…” demiş,
Demiş de sözün gerisini getirememiş.
Dilindeki düğümü çözüp
Yüreğindekini söze dökememiş.

Ama
Anlamış kız.
Dille söylenemeyeni
Çoğu kez gözler anlatırmış.
Dil yalan söylese de;
Gözler her şeyi doğrularmış.

Söylenemeyenin büyüklüğünden
Söylenemeyen bu sevdanın tohumları,

Minareler şehrinde atılmış.
Sevdaların önüne pek çok engel çıkmış.
Belki Kaf Dağını aşmamışlar,
Zümrüd-ü Ankayı aramamışlar,
Devlerle savaşıp,
Cadılardan da kaçmamışlar;
Ama pek çok engel aşmışlar,
Sevgilerini sınamışlar.
………

Gün olmuş devran dönmüş,
Zorluklar bitmiş, huzur gelmiş.
Yedi tepeli kentte atılan tohum
Çilek kokan şehirde dal budak salmış.
Mini mini bir evleri.,
Bir de bebecikleri olmuş.
Kız bir derya olmuş cananına
Oğlan yılmaz, yıkılmaz bir kale olmuş deryasına
Zaman bir değirmen olmuş
Günleri öğütmüş
Onlar her geçen gün sevdalarını büyütmüş.

Gökten üç elma düşmüş;
Biri anlatana,
Biri dinleyene,
Biri onların başına
Bu masal mutlu sonla bitti
Darısı sizin başınıza…

Derya Akgün