Kentin Kayıp Şairine

Kentİn Kayıp Şairine

Bir ocak gecesiydi dünyama girişin
Ay sekizi devirmiş,
Yelken açmıştı gün dokuza.
Hava soğuktu Burdurda,
Ama ben hiç üşümedim.
Seni gördüm ve ısındı yüreğim.
Seni gördüğüm an sevdim,
Benim dünyalar güzeli kardeşim…

Doğumunla bile özeldin,
Şu an olduğun gibi
Bir kar tanesi gibi süzülürken sen dünyaya,
İki koca çınar devrildi o an acıyla.
Senin dünyaya merhaba dediğin mekan,
İki şehidi uğurlamıştı cennete o an.


Biri Vahitti şehidin, biri Kemal
O zamandan belliydi güzelliği yüreğinin.
Biri Alevi biri Sünni,
Ayrılmamacasına sen de birleşti.
Onlar giderken ötelere,
Hatıra bıraktılar seni sevdiklerine.
Adları yaşadı bir mukaddes emanet gibi sen de;
Suni ayrılıklar eridi,
O masum güzelliğinde.

Ta o zaman kaderin olmuştu “kemal” olmak,
Tazecik bir fidanken hayatı omuzlamak,
Hasta babanı taşırken doktordan doktora;
O oğuldu aslında, sen baba.
O çocuk omuzlarına yüklenen bunca ağır yükle,
Kentte kayıp bir şair olmayı seçtin belki de…

Gençliğini yaşayamadan olgunlaşmaktı kaderin,
Bundandır bilirim yürek sızlatan şiirlerin.
Gözlerinde gördüğüm hüzünden mi,
Hayallerinin elinden alınmasından mı,
Yaşayamadığın çocukluğundan kaçışından mı bilmem;
Kentin içinde kaybolmayı isteyişin? ...

Adı gibi VAHİTim,
Olgunlukta KEMALim,
Ellerimle büyüttüğüm nadide çiçeğim;
Dünyalar güzeli kardeşim!
Yakışmaz sana eğilmek karşısında zalim dünyanın,
Sen ki en çetrefil anlarında hayatın
Başı karlı dağlar gibi mağrur,
Asırlık çınarlar gibi dimdik ayaktaydın.
T üm sevdiklerine güvenli bir sığınaktın,
Hepimize asude bir limandın,
Çocuk yüreğinle bile bir ummandın.


Bilirim nice yaralar ta sinendedir,
Sayısız elemler hafakanlar üzerindedir,
Ama senin gücün, yüceliğin, güzelliğin
O kocaman masum çocuk yüreğindedir.
Şunu her daim bil
Ve unutma:
Dualarımız, sevgimiz her zaman seninledir…


Derya AKGÜN