Kayıp İnci Tanesi

Kayıp İnci Tanesi

Bir inci tanesiyim ben,
İnsanlık okyanusunun dibinde
Kayıp ve yalnız
İstiridye kabuğuma hapsetmişim
Kendimi,
Yine kendim.

Her yanım insan,
Karınca sürüleri gibi
Sesler, konuşmalar, kargaşa
Görüyorum,
Duyuyorum,
Fakat hepsi birbirinden anlamsız.

Bir dünyam var benim,
Sizin dünyanızdan umarsız,
Milyarların içinde
Benim dünyam yapayalnız.

Anlamlandıramıyorum olanları,
Gözlerimin önündesiniz,
Ama ulaşamıyorum sizlere.
Ulaştıramıyorum içimdekileri,
Sevdiklerime

Sizden biri olmak istesem de,
Kestiremiyorum yapmam gerekenleri,
Farklı olmak istemesem de,
Farklıyım, biliyorum sizden.


Çocuğum ama oynayamıyorum,
Sözcükler donuyor dudaklarımda.
Anneme sarılamıyor,
Babama ulaşamıyorum.

İçimin bir yanı istiyor bunları,
Diğer yanı reddediyor,
Annem de, babam da olsa
Tüm insanları.

Annemi görüyorum bazen
Gizli gizli ağlıyor geceleri.
Babamsa bana bakarken kederli.
Ben mi üzüyorum bilmiyorum sizleri,
Ama inanın anneciğim, babacığım,
Gözlerim, gözlerinizle buluşamasa da,
Adımı çağırdığınızda bakmasam da,
Söyleyemesem de, öpemesem de
ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM SİZLERİ! ..

Derya Akgün

Bu şiirin hikayesi:

Tüm otistik çocuklara ve O’na…
Biz incimizi denizin dibinden çıkarmayı başardık. Bu yoğun çabada bize yardımcı olan Eylem Işık ve onun şahsında Barış Özel Eğitim Merkezi personeline teşekkür ederiz. Otizm zor ama dua, gayret ve doğru yönlendirme ile çok olumlu sonuçlar elde edilebiliyor. Aynı sorunu yaşayan ailelere bunu yaşamış insanlar olarak en büyük tavsiyemiz umutsuzluğa düşmemeleridir.