Güneşime

Değişim Medya tarafından düzenlenen “Anne Sevgisi” konulu yarışmada jüri özel ödülüne layık görülmüştür. (2007)
Tüm “Özel “ Çocuklara ve annelerine adanmıştır…

GÜNEŞİME
En çok seni sevdim ben
Şu hoyrat dünyada
Bir de güneşi
Sen ruhumu ısıttın
Güneş bedenimi
İstedim ki tüm kalbimle
Sen de sevebilesin beni
Benim seni sevdiğim gibi…

Biliyorum sevdin özünde
Her çocuk gibi anneciğini
Sevdin ta ciğerinden
Ama söyleyemedin
Gösteremedin
Daha pekçok şeyi söyleyemediğin gibi…

Özrün engeldi aramızda
Sarp yüce dağlar gibi
Ve engeldi
Akranların gibi olmana
Tüm çocuklar gibi gülmene,
Doya doya oynamana
Çok istemene rağmen”
“Bu hayatta ‘BEN’de varım! ” diyebilmene
Sevmene,sevilmek ve farkedilmek istemene

Çok kereler gözü yaşlı döndün evimize
Gözünden akan her inci tanesi dağladı yüreğimi
Sen ağladın
Ben her damlası için gözyaşının
Dünya yıkılsın istedim

Ağladın ve yine sustun
Daha da kapandın yapayalnız dünyana
Ben anladım güneşim
Sen anacığını dünyana almasan da
Almak isteyip alamasan da
Analar anlar
Anladım,
Bir kez de bunun için ağladım.

Ne heveslerle yazdığın yazın
Yine layık görülmemişti panoya asılmaya
Hayaller kurmana rağmen
Yine seçilememiştin sınıf takımına
Halbuki beş imzalı doktor raporları hayrandı sana
Engeline kafa tutarak
Onlar beğenmese de
Okumana,yazmana,çabana
Dışlanmışlığı, farklı olmayı
O küçücük yaşında yaşatıldın zorla
Ama minicik bedeninle direndin herşeye inatla…

Halbuki seni çocuklar anlamasa da
Anlamalıydı büyükler
Onlar da anaydı, babaydı
Bugün banaysa, yarın onlaraydı…

Özrü çocuklar anlayamaz meleğim
Neden güzel yazamadığını
Neden onlar gibi koşamadığını
Sen istesen de kaslarının sana hayır dediğini
Neden kendi kendine konuştuğunu
Neden bunca “neden”lerle dolu olduğunu
Çocuklar anlayamaz

Ama anlayabilirler anlatıldığında çocuk yürekler
Tüm farklılıklarına rağmen
Senin de çocuk olduğunu
Senin de oyunu, okulunu
Sevgiyi,şefkati, takdir edilmeyi
En az onlar kadar fark edilmeyi beklediğini
Ve anlarlar çocuk masumiyetleriyle
Senin de bir çocuk olduğunu…

Özür sen de değil çiçeğim
Özür bedenler de
Özür beyinler de değil
Özür sizleri anlayamayan
Vicdanlarda ve kalplerdedir gerçekte

Sen hiçbir zaman üzülme tasa çekme
Canım,
Cananım
Uğruna başkoyduğum
Bir damla gözyaşına kurban olduğum
Oğlum
Güneşim
Kimseler anlamasa da seni
Ben varım sıra dağlar gibi ardında
Kimseler sevmese de seni
Yüreğim ayaklarının altında
Kimse tutmasa da elinden
Hayatta,
Ölümde
Ve hatta kıyamette
Anacığın hep 1 Mayıs 2007
Ama hep yanında! ...

Derya Akgün